Składnia instrukcji

Składnia instrukcji języka Python jest bardzo prosta.

Co do zasady każdy wiersz kodu źródłowego jest jedną instrukcją. Za wyjątkiem instrukcji expression i assignment każda instrukcja jest wprowadzana za pomocą nazwy słowa kluczowego, takiej jak if lub for. W dowolnym miejscu między instrukcjami w kodzie można wstawiać puste wiersze i uwagi. Jeśli w wierszu znajduje się więcej niż jedna instrukcja, każda instrukcja musi być oddzielona średnikiem (;).

Bardzo długie instrukcje mogą zajmować więcej niż jeden wiersz. W tym przypadku instrukcja, która ma być kontynuowana w następnym wierszu, musi kończyć się ukośnikiem odwrotnym (\). Na przykład:

x = "A loooooooooooooooooooong string" + \
     "another looooooooooooooooooong string"

Jeśli struktura jest ujęta w nawiasy okrągłe (()), nawiasy kwadratowe ([]) lub nawiasy klamrowe ({}), instrukcja może być kontynuowana w nowym wierszu po przecinku, bez konieczności wstawiania ukośnika odwrotnego. Na przykład:

x = (1, 2, 3, "hello",
      "goodbye", 4, 5, 6)