Skala osi na macierzowym wykresie rozrzutu
Można zmienić skalę osi na macierzowym wykresie rozrzutu, aby określić zakres dla osi oraz to, czy oś będzie liniowa, czy też przekształcona. Wszelkie modyfikacje dokonane w opcjach skali osi dotyczą wszystkich zmiennych na wykresie rozrzutu.
Zmiana skali osi na macierzowym wykresie rozproszenia
- Zaznacz oś ilościową w macierzy.
- Jeśli okno Właściwości nie zostało jeszcze wyświetlone, z menu wybierz kolejno następujące pozycje:
- Korzystając z karty Oś ilościowa określ opcje skali danej osi.
- Kliknij przycisk Zastosuj.
Używanie karty Oś ilościowa
Jeśli dla wartości zostanie zaznaczona opcja Automatycznie, dla każdej pojedynczej zmiennej w Edytorze wykresów zostanie automatycznie ustawiona odpowiednia wartość. Dlatego dla różnych zmiennych mogą występować różne zakresy. Z drugiej strony usunięcie zaznaczenia tego pola wyboru i ręczne ustawienie wartości spowoduje, że wartości te będą obowiązywały dla wszystkich zmiennych.
Minimum/Maksimum. Umożliwia zmianę zakresu dla wszystkich zmiennych. Podana jest wartość minimalna i maksymalna danych przedstawionych na wykresie, dzięki czemu można ustawić zakres obejmujący wszystkie dane. Jest to najmniejsza i największa wartość spośród wszystkich zmiennych. Przy zmianie zakresu mogą zostać ukryte inne elementy wykresu, takie jak komentarze. Jeśli nie są wyświetlane elementy, które powinny być wyświetlane, należy przywrócić automatyczne ustawienia zakresu. Jeśli skala została przekształcona, wartości zakresu będą określane w takich samych jednostkach co wartości danych.
Działka główna. Umożliwia określenie przyrostów pomiędzy głównymi znacznikami/etykietami. Począwszy od wartości Minimum, występują one w odstępach określonych przez tę liczbę. Ogólnie najlepiej jest wybrać liczbę, która umożliwia równy podział wybranego zakresu. Jeśli na przykład minimalną wartością na osi jest 0, a maksymalną jest 400, odpowiednie będą liczby 100, 50 lub 25.
Pochodzenie. Umożliwia określenie początku układu. Linia początkowa jest przydatna w przypadku macierzowych wykresów rozrzutu z przekształconymi osiami. Efekt przesunięcia początku układu jest najbardziej widoczny, gdy dane znajdują się daleko od początku układu, ponieważ początek układu jest uwzględniany w przekształceniu. Na przykład niech oś ma skalę logarytmiczną. Równanie przekształcenia ma postać y'=log(y-początek). Dlatego jeśli punkty danych to 1001, 1002, 1010, a początek układu ma wartość 0, skala po przekształceniu będzie wyglądać podobnie do skali przez przekształceniem. Jeśli jednak początek zostanie przesunięty na wartość 1000, przekształcona skala będzie zgodnie z oczekiwaniami wyglądać jak skala logarytmiczna.
Pokaż linię w początku układu. Umożliwia wyświetlenie osi na poziomie wartości określonej w polu tekstowym Początek układu.
Typ ilościowy. Umożliwia określenie, czy dane dla wszystkich zmiennych będą wyświetlane w skali liniowej czy też w przekształconej. Skala przekształcona jest przydatna w przypadku, gdy zależność pomiędzy zmiennymi zależnymi a niezależnymi jest nieliniowa. Takie zależności można często przekształcić w zależność liniową. Przekształcenia pomagają zrozumieć zależności występujące w danych lub przyjąć założenia niezbędne przy wnioskowaniu statystycznym.
- Liniowy. Powoduje wyświetlenie liniowej, nieprzekształconej skali.
- Logarytmiczny. Powoduje wyświetlenie przekształconej skali logarytmicznej. Opcjonalnie można wprowadzić postawę dla logarytmu, która musi być większa niż 1. Jeśli wybrana jest opcja Bezpieczne, formułą transformacji używaną do wykonania dziennika wartości osi x nie jest log (x). Edytor wykresów użyje innego wzoru, aby możliwa była obsługa logarytmu wartości niedodatnich. Jednakże w przypadku wartości większej niż 1 jest to w zasadzie odpowiednik log(x).
Bezpieczny wzór logarytmu to:
sign(x) * log(1 + abs(x))Tak więc, jeśli zostanie założone, że wartość osi to -99, wynik transformacji to:
sign(-99) * log(1 + abs(-99)) = -1 * log(1 + 99) = -1 * 2 = -2- Power. Powoduje wyświetlenie przekształconej skali wykładniczej. Opcjonalnie można wprowadzić potęgę. Wartością domyślną jest 0.5, co powoduje, że pierwiastek kwadratowy danych jest pierwiastkiem kwadratowym.
Marginesy. Umożliwia utworzenie marginesu wokół danych. Można określić wartość procentową (od 0 do 50) ramki wewnętrznej, która zostanie przeznaczona na margines. Margines jest prostopadły do wybranej osi. Jeśli na przykład górny margines zostanie ustawiony jako 5% osi pionowej, przy górnej krawędzi ramki danych zostanie umieszczony margines o rozmiarze 5% obszaru danych.