Składnia instrukcji

Składnia instrukcji języka Python jest bardzo prosta. Co do zasady każdy wiersz kodu źródłowego jest jedną instrukcją. Każda instrukcja, z wyjątkiem wyrażeń i przypisań, zaczyna się od słowa kluczowego, takiego jak if lub for. W dowolnym miejscu między instrukcjami w kodzie można wstawiać puste wiersze i uwagi. Jeśli jeden wiersz ma zawierać więcej niż jedną instrukcję, to należy je rozdzielić średnikami (;).

Bardzo długie instrukcje mogą zajmować więcej niż jeden wiersz. W tym przypadku wiersz instrukcji kontynuowanej w następnym wierszu musi kończyć się ukośnikiem odwrotnym (\):

x = "A loooooooooooooooooooong string" + \
     "another looooooooooooooooooong string"

Gdy struktura programowa jest ujęta w nawiasy okrągłe (()), kwadratowe ([]) lub klamrowe ({}), instrukcja może być kontynuowana w następnym wierszu po dowolnym przecinku, bez konieczności dodawania ukośnika odwrotnego, na przykład:

x = (1, 2, 3, "hello",
      "goodbye", 4, 5, 6)