Karta wykresu wielokrotnego

Wykres wielokrotny jest specjalnym typem wykresu, który przedstawia wiele zmiennych Y w funkcji jednej zmiennej X.

Zmienna X. Z listy należy wybrać zmienną, jaka będzie wyświetlana na poziomej osi x.

Zmienne Y. Należy wybrać co najmniej jedną zmienną z listy do wyświetlenia w przedziale wartości zmiennej X. Przycisk selektora zmiennych umożliwia wybranie wielu zmiennych. Kliknięcie przycisku usuwania umożliwia usunięcie zmiennych z listy.

Nakładanie. Istnieje kilka sposobów ilustrowania kategorii dla wartości danych. Przykładowo można użyć nałożenia animacji w celu wyświetlenia wielu wykresów dla każdej wartości danych. Jest to przydatne w przypadku zestawów składających się z ponad 10 kategorii. W przypadku użycia tej opcji dla zestawów zawierających więcej niż 15 można zauważyć spadek wydajności. Więcej informacji można znaleźć w temacie Sposób prezentacji, nakładanie, panele i animacje.

Normalizuj. Tę opcję należy wybrać, aby wyskalować wszystkie wartości Y w zakresie od 0 do 1 w celu wyświetlenia na wykresie. Normalizacja ułatwia eksplorację relacji pomiędzy liniami, które w przeciwnym razie mogą zostać zaciemnione z powodu różnic zakresów wartości dla poszczególnych szeregów; jest zalecana w przypadku wykreślania wielu linii na tym samym wykresie lub w przypadku porównywania wykresów w znajdujących się obok siebie panelach. (Normalizacja nie jest konieczna, jeśli wszystkie wartości danych znajdują się w podobnym zakresie).

Rysunek 1. Standardowy wykres wielokrotny przedstawiający wahania źródła energii w czasie (należy zauważyć, że bez normalizacji wyświetlenie wykresu Pressure (Ciśnienie) byłoby niemożliwe)

Rysunek 2. Znormalizowany wykres wielokrotny dla ciśnienia (Pressure)

Funkcja nałożenia. Tę opcję należy wybrać, aby określić znaną funkcję do porównania z wartościami rzeczywistymi. Przykładowo, w celu porównania wartości rzeczywistych do przewidywanych można utworzyć wykres funkcji y = x jako nałożenie. Funkcję dla y = należy określić w polu tekstowym. Funkcja domyślna to y = x, ale można określić dowolną funkcję, np. funkcję kwadratową lub dowolne wyrażenie, w odniesieniu do zmiennej x.

Uwaga: Funkcje nałożenia nie są dostępne na wykresach z panelowaniem lub animacjami.

Jeśli liczba rekordów jest większa od. Podaj metodę tworzenia większych zbiorów danych. Można określić maksymalną wielkość zbioru danych lub użyć domyślnej liczby punków, wynoszącej 2000. Wydajność dla dużych zbiorów danych ulega poprawie po wybraniu opcji Kategoria lub Próba. Alternatywnie można wybrać wykreślanie wszystkich punktów danych przez wybór opcji Użyj wszystkich danych; należy jednak zwrócić uwagę, że może to drastycznie obniżyć wydajność oprogramowania.

Uwaga: Po ustawieniu trybu osi X na Nakładanie lub Jak w danych opcje te są wyłączane i użytych jest tylko n pierwszych rekordów.

Kategoria. Tę opcję należy wybrać, aby aktywować kategoryzację, jeśli zbiór danych zawiera więcej rekordów niż określona liczba. Kategoryzacja dzieli wykres na mniejsze siatki przed rzeczywistym wykreśleniem go i zlicza liczbę połączeń, jakie zostaną wyświetlone w każdej komórce siatki. Na końcowym wykresie w środku ciężkości kategorii wykreślane jest jedno połączenie dla każdej komórki (średnia wszystkich punktów połączeń w kategorii).
Przykład. Tę opcję należy wybrać, aby w przeprowadzić próbę losową danych dla określonej liczby rekordów.